Quiet Quitting. Wat is het en wat betekent het?

De term Quiet Quitting is een term die aan populariteit heeft gewonnen sinds er onlangs een golf van TikTok-berichten opdook van mensen die zichzelf als Quiet Quitters beschouwen.

Het klinkt misschien als iemand die stilzwijgend ontslag neemt, maar het verwijst in feite naar de afwijzing van de 'drukte-cultuur' - de verwachting om verder te gaan in je werk, in plaats van simpelweg te voldoen aan de vereisten van het werk.

De TikTok gebruiker Clayton Farris zei in zijn video over Quiet Quitting het volgende: “I don’t stress and internally rip myself to shreds.”

Wat is Quiet Quitting nu precies.

Het is al lang de werknorm om meer te doen dan enkel de absolute minimumvereisten van een baan. Deze arbeidsethiek - ook wel druktecultuur genoemd - is een manier waarop werknemers zich hebben laten opvallen bij hun werkgevers, en is in de loop van de tijd de standaard geworden.

Maar zoals de meeste dingen in de wereld van werk, wordt ook dit terug op zijn kop gezet. Quiet Quitting is waarschijnlijk een bijproduct van de psychologische gevolgen van het leven door de coronaviruspandemie en de daaropvolgende burn-out die miljoenen trof.

Hoe dan ook, 110% geven voor een job is passé omdat werknemers uitputting willen voorkomen en stressvolle banen willen opgeven die van hen verwachten dat ze meer doen dan wat in hun functieomschrijving staat. Het zijn de werknemers van generatie Z - die tot 24 jaar oud zijn - die het het meest Quiet Quitting lijken te omarmen.

Het resultaat is dat meer medewerkers zich strikt aan hun functieomschrijving houden en niet langer dan hun uren blijven werken in een poging om burn-out te voorkomen en tijd vrij te hebben voor zaken buiten het werk.

Bron: HLN

Het is een belangrijke boodschap om te versterken dat we het allemaal verdienen om een goed work-life balance te hebben en dat werk niet alles in beslag neemt.

Uit de "2022 Gen Z and Millennial"-enquête van Deloitte Global bleek dat deze generaties als nooit tevoren streven naar balans en pleiten voor verandering. Uit het rapport bleek dat een goede balans tussen werk en privéleven en leer- en ontwikkelingsmogelijkheden de topprioriteiten waren voor kandidaten bij het kiezen van een werkgever.

De enquête toonde ook aan dat 45% van Gen Z's zich opgebrand voelt vanwege hun werkomgeving en 44% ontslag heeft genomen vanwege werkdruk. Verder bleek dat 40% van Gen Z'ers hun baan binnen twee jaar zou willen verlaten, en 35% zou vertrekken zonder dat er een andere baan op de planning stond.

Quiet Quitting een nieuwe hype?

Niet helemaal. Maar het komt nu pas echt op stoom. De pandemie heeft de manier veranderd waarop mensen – van alle generaties – denken over hun balans tussen werk en privé. Volgens PwC's "Global Workforce Hopes and Fears"-enquête is 1 op 5 werknemers wereldwijd van plan om in 2022 hun baan op te zeggen.

Terwijl alle generaties hun balans tussen werk en privé opnieuw hebben beoordeeld, staat het bekend dat Gen Z's radicaal andere opvattingen hebben dan alle oudere generaties als het gaat om carrières en hoe succes in het leven en op de arbeidsmarkt te definiëren, zie ook FIRE. Quiet Quitting zal vooral in deze generatie ingang vinden.

Het Quiet Quitting-fenomeen kan aangeven hoe werkgevers prioriteit moeten geven aan verschillende kwaliteiten bij het aanwerven van nieuwe werknemers, zoals nieuwsgierig zijn. Het opbouwen van een talentenpool van profielen die nieuwsgierig zijn, graag leren en gemotiveerd zijn, kan helpen voorkomen dat er een team van quiet quitters ontstaat.

Het gaat erom dat medewerkers zich gewaardeerd en erkend voelen om wie ze zijn, zodat ze een meer emotionele band met de organisatie krijgen.

Conclusie:

Voor mij is de term wat foutief gekozen. Quitting duidt op stoppen, weggaan, letterlijk "stoppen met". Wat hier bedoelt wordt met stoppen is "stoppen met de druktecultuur". Het klopt dat het bij vele bedrijven en bepaalde jobs al lang de werknorm is geworden om meer te doen dan enkel de absolute minimumvereisten van een baan. Dit is afhankelijk van job tot job en sector tot sector, maar hoeft zeker niet de standaard arbeidsethiek te zijn. Het bespreekbaar maken over hoe een werknemer naar zijn of haar takenpakket en uurrooster kijkt, is het beste om een goede werkrelatie te bereiken tussen werkgever en werknemer. 

Is de term "Quiet Working" dan niet een betere verwoording. Gewoon je werk doen en je werk goed uitvoeren is inderdaad vaak voldoende en bezorgt al genoeg druk als je zelfkritisch bent en trots op je eigen werk. Echter zijn er veel mensen die hun werk maar half uitvoeren, niet kritisch zijn en teveel fouten maken, dit inderdaad grotendeels door de "drukte-cultuur".  Het ligt meer aan het feit dat mensen voor bepaalde taken niet realistisch zijn en direct communiceren over de tijd die nodig is om de taak correct, 100% goed uit te voeren. Waardoor er extra stress ontstaat omdat je iets dat een uur werk vergt in 30 minuten probeert te doen. Dan is het half gedaan of sluipen er fouten in. Realistisch gezien werkt iedereen op zijn eigen tempo en niet iedereen op dezelfde manier. De race tegen de klok blijft een belangrijke race voor bedrijven, werkgevers en werknemers. Een jonge werknemer kan een bepaalde taak soms 2 keer sneller dan een oudere of omgekeerd. Een ervaren werknemer kan een andere taak sneller inschatten dankzij jaren ervaring i.v.m. zijn jongere collega. Werknemer A kan taak 1 sneller uitvoeren dan werknemer B, maar werknemer B kan taak 2 dan weer sneller uitvoeren. 

Het lijkt ons aangeraden om open en eerlijk te communiceren als werkgever en werknemer over de tijd die er voor het werk nodig is en hoe een werknemer naar zijn of haar takenpakket en uurrooster kijkt.